خوب گوش کن، چه مى‏شنوى؟ 

 

 

سرد است و بى‏ رمق، امّا جگرسوز و محزون... آیا مى‏شنوى ناله‏ ى بلبل‏هاى افسرده را که راه گلستان را گم کرده‏اند، و آیا ترک خوردن لب‏ هاى کویر را در فراق باران مى‏بینى...؟

 

 

 

 

منتظر چیستى؟ آیا نمى‏خواهى شمیم آن گلاب خلقت را به بلبلان هدیه کنى، تا نغمه سراى گل نرگس شوند؟ و آیا نمى‏خواهى لب‏هاى خشکیده وترک خورده کویر را با نمى از آن یمِ عطوفت و صفا، طراوت بخشى؟... پس بیا نسیم باشیم، نسیمى خنک و مهربان که عطر و طراوت را به چشم‏هاى منتظر هدیه مى‏کند...

 

 

 

 

امام کاظم‏ علیه السلام مى‏فرمایند:  

 

 

«اَفضَلُ الْعِبادَةِ بَعدَ الْمَعْرِفَةِ اِنتظارُ الْفَرَج؛برترین عبادت پس از شناخت، انتظار فرج است»

 

 

آرى براى ظهور او تنها کسانى لحظه شمارى مى‏کنند که او را دوست دارند و دل‏هایشان به یاد او مى‏تپد، و چگونه کسى او را دوست دارد بى‏آنکه او را شناخته باشد و زیبایى‏هاى افکار و رفتار او را بداند.

نظرات شما عزیزان:

---